کمتر کسی فکر میکرد بعد از پاندومی کرونا و باب شدن روند تغییر کاربری برخی سینماهای باسابقه، باز بتوان مخاطب را به سینما برگرداند و نه تنها سینماها را به سوددهی رساند بلکه رکوردشکنی های تاریخی رقم زد.
محمد شاکری عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینما با بیان مطلب فوق به رادیو ایران بیان داشت: مدتها بود که مدیران سینمایی به دنبال توسعه نوعی سینمای محفلی جشنواره ای بودند که سالن‌های آن خالی از مخاطب بود و حتی با اینکه با صرف بودجه برای آن گروه سینمایی ایجاد کردند ولی باز هم نتوانستند مخاطبان را به تماشای آن ببرند.
این منتقد ادامه داد: محمد خزاعی رئیس سینمای دولت سیزدهم شاید به خاطر عقبه تهیه‌کنندگی در سینما، خیلی خوب دریافت که تا نتوان مخاطب را با سینما آشتی داد نمی‌توان تنوع ژانری را رقم زد و برای همین بود که به جای تلفات بودجه برای راه اندازی جشنواره های متعدد، به سمت حمایت از تهیه‌کنندگان خصوصی رفت یعنی تهیه‌کنندگانی که برای بدنه جامعه فیلم تولید می‌کنند. این، همان سیاستی است که در تاریخ سینمای ایران هم جواب داده یعنی اگر سینمای بدنه و سودآوری آنها نبود هرگز چیزی به نام موج نو در سینمای ایران ایجاد نمی‌شد.
محمد شاکری تاکید کرد: در سینمای دنیا هم بلاک باسترها و فیلم‌های علمی تخیلی هستند که چرخ گیشه را می چرخانند تا استودیوهای معظم هالیوودی بتوانند از دخل و خرج این سینما، شرایط تولید فیلم‌های آلترناتیو را فراهم کنند. در سینمای ایران و در همین چند سال اخیر دیدیم که کنار فروش بالای فسیل، بخارست، دینامیت، انفرادی، تگزاس و…، آثاری متفاوت مثل سه کام حبس، بی بدن، مست عشق، بچه زرنگ، کت چرمی که گونه های مختلف از جنایی تا کودک و تاریخی را دربرمی‌گیرد در زمره آثار مخاطب پسند بودند.
این روزنامه نگار باسابقه خاطرنشان ساخت: سالها بود که هیچ فیلم تاریخی اصلا به اکران سینما نمی‌رسید و تاریخی سازان به سمت تلویزیون و پلتفرم ها می‌رفتند ولی حالا در دولت سیزدهم یک فیلم تاریخی به نام “مست عشق” اکران شده که جزو صدرنشینان گیشه هاست. این، خودش یک اتفاق تاریخی است و معنایی ندارد جز اینکه با یک مدیریت درست می‌توان آثاری تاریخی و جذاب تولید کرد که مخاطب بلیت بخرد و در سینماها فیلم ببیند.
محمد شاکری افزود: نهضت سینماسازی که در دولت سیزدهم پی گرفته شد، اتفاق خوبی است و هرچه بیشتر در شهرستان های دورافتاده، این نهضت را ادامه دهند بیشتر کمک می‌کند به افزايش مخاطب سینماها در همه جای ایران و نه فقط تهران و چند شهر بزرگ مثل مشهد و شیراز و اصفهان.
این منتقد سینما ابراز امیدواری کرد: بدون تولید فیلم‌های مخاطب پسند نمی‌توان انتظار رشد سینما را داشت و دقیقا به همین دلیل است که سینمای جشنواره ای این سالها هم در فستیوال های مطرح، ناکام بودند و صرفا یک سری فیلم محفلی با متلک گویی به برخی کمبودها تولید کردند که مخاطب هم علاقه ای به دیدن آنها نداشت. پس دولت چهاردهم فارغ از تیم مدیریتی خود چاره ای ندارد جز آن که کمک به اقتصاد سینماها و سالن سازی را ادامه داده و حتی اگر می‌خواهد فیلم آلترناتیو تولید کند باید با ایده های نو و مخاطب پسند باشد.
